مروری بر خرده فرهنگ موتورسواری آمریکا

(قسمت 1) 

گردآوری و ترجمه:زهرا یوسفی چایجان 

اولین بانوی موتور سوار سبک کروز و چاپر در ایران – 1397

باشگاه موتورسواری خارج از قانون : MC         Motorcycle club   

یک خرده فرهنگ موتورسیکلت است که ریشه‌هایش به جامعه آمریکای بلافاصله بعد از جنگ جهانی دوم است بر می‌گردد. این خرده فرهنگ بر استفاده از موتورسیکلت‌های کروزر به طور خاص هارلی- دیویدسن و چاپر ­­های کاستوم و شخصی سازی شده ( برند ایندین و در برخی موارد دیده شده در دهه ی 60 و 70 میلادی تریُمف و حتی برندهای شرقی ) بوده و ایده‌آل‌هایی چون آزادی، برادری، وفاداری به گروه موتورسواری و عدم پایبندی به برخی فرهنگ ها جریان اصلی و تأکید شده است.

موتورسیکلت برند هارلی دیویدسون Harley-Davidson, Inc.

هارلی دیویدسون، شرکت، H-D یا هارلی، یک تولید کننده موتورسیکلت آمریکایی است که در سال 1903 در شهر میلواکی، ایالت ویسکانسین تاسیس شد. همراه با هند، یکی از دو تولیدکننده بزرگ موتورسیکلت آمریکایی بود که از رکود بزرگ جان سالم به در برد تا به یکی از بزرگترین تولیدکنندگان موتورسیکلت در جهان تبدیل شود .

 یک برند نمادین که به طور گسترده به دلیل پیروان وفادار خود شناخته شده است، تبدیل شود. هارلی دیویدسون برای سبک سفارشی‌سازی که باعث پیدایش سبک موتور سیکلت چاپر شد، مورد توجه قرار گرفته است. این شرکت به طور سنتی موتورسیکلت‌های رزمی هوا خنک و سنگین وزن را با حجم موتور بیش از 700 سی‌سی به بازار عرضه می‌کرد، اما عرضه‌های خود را به گونه‌ای گسترش داده است که شامل پلت‌فرم‌های VRSC (2002) می‌شود.

مؤسسان شرکت هارلی دیویدسون ویلیام، هارلی، ویلیام دیویدسون، والتر دیویدسون و آرتور دیویدسون بودند.

هارلی دیویدسون موتورسیکلت های خود را در کارخانه هایی در یورک، پنسیلوانیا تولید می­کند. میلواکی، ویسکانسین؛ مانائوس، برزیل؛ باوال، هند؛ و Pluak Daeng، تایلند. این شرکت محصولات خود را در سرتاسر جهان به بازار عرضه می کند و همچنین کالاهایی را تحت نام تجاری هارلی دیویدسون، از جمله پوشاک، دکور و زیور آلات منزل، لوازم جانبی، اسباب بازی، مدل های مقیاس موتورسیکلت خود، و بازی های ویدئویی بر اساس خط موتورسیکلت خود و جامعه، مجوز و به بازار عرضه می کند.

در آمریکا باشگاه‌های موتورسواری از آنجا که مورد تأیید انجمن موتورسواران آمریکا (AMA) نیستند و به مقررات آن پایبند نیستند خارج از قانون Outlaw خوانده می‌شوند.

باشگاه‌ها در عوض قانون‌های خود را دارند که منعکس کننده فرهنگ موتورسواری آتلا یا خارج از قانون است.

اگر عمیقاً در فرهنگ موتورسواری غوطه‌ور نباشید، بعید است که از داستان بوجودآمدن جلیقه چرم موتور سواری چیز زیادی بدانید؛ جلیقه‌هایی که به طور تاریخی و به دلایلی با بریدن آستین‌های کت‌های جین و چرمی بوجود آمده‌اند.

به همان اندازه بعید است که چیز زیادی در مورد “رنگ‌ها” color  یا پچ  و تکه‌هایی که به آن می‌چسبانند بدانید. این برش معنادار از کت‌های چرمی، با انعکاس تغییرات فراوانی که در فرهنگ موتورسیکلت آمریکایی ایجاد شد، فقط یک تکه لباس برای پوشیدن نیست، بلکه یک اعتراض و مخالفت تاریخی با انجمن موتورسواران آمریکا و دولت‌مردانش است. پس امروز با من همراه باشید تا ابتدا سنگ بنای قانون‌شکنی در آمریکا و چگونگی بوجودآمدن این لباس محبوب را به شما معرفی کنیم و سپس ویژگی‌های منحصربفرد این سبک خاص و محبوب دنیا را از نظر بگذرانیم.

تاریخچه‌ی پرفراز و نشیب جلیقه‌های چرمی موتورسواران

در ابتدا همه چیز با AMA شروع شد.

در سال 1924، انجمن موتورسواران آمریکا(AMA) به منظور ارتقای منافع شرکت‌های تازه‌تاسیس‌شده موتورسیکلت‌سازی و تشویق آمریکایی‌ها به سرگرمی و تفریح، تشکیل شد. گروه‌هایی از افراد همفکر شروع به پوشیدن لباس‌های مشابه، ژاکت‌های سبک، ژاکت‌های تیم‌های دانشگاهی و لباس‌هایی کردند که در نظر مخاطبان مدرن امروزی برای یک موتورسوار واقعی، به اندازه‌ی کافی خشن و برازنده نبود. این انجمن میزبانی رویدادهایی را آغاز کرد که حتی در آن به کلوپ‌هایی که بهترین تیپ و استایل را انتخاب کرده بودند جایزه‌ای تعلق می‌گرفت و این باعث شهرت برخی گروه‌ها و استفاده‌ی بیشتر از نشان‌هایی بود که برای خود برگزیده بودند. گرچه در دهه‌های ۲۰ و ۳۰، این لباس‌ها کاربردی و ایمن بودند، اما هیچکدام برای ما و مخاطبان امروزی، یک لباس واقعی موتورسواری به حساب نمی‌آیند. با این حال، جنگ جهانی دوم، سبک و سیاق این باشگاه‌ها و از همه مهم‌تر کمد لباس موتورسواران آن‌ها را تغییر داد.

انجمن موتورسواران آمریکا  : American Motorcyclist Association یک سازمان غیرانتفاعی آمریکایی با عضویت بیش از ۳۰۰٬۰۰۰ موتورسوار از سرتاسر جهان است که در ۱۹۲۴ پیکرینگتون، اوهایو راه‌اندازی شد. این انجمن فعالیت‌ها و کمپین‌های موتورسواری پرشماری را برای حقوق قانونی موتورسواران سازمان‌دهی می‌کند. بیانیه ماموریت این انجمن ترویج سبک زندگی موتورسواری و حفاظت از آینده موتورسواری است.  برای کهنه سربازها از خلبانی هواپیما تا راندن موتورسیکلت.

بعد از جنگ و حال و هوایی که بر جامعه حاکم بود، کهنه‌سربازان با کت‌های چرمی، لباس‌های خاکی، و حتی شلوار جین آبی با حالتی سرخوش، بی‌خیال و شلخته به خانه می‌آمدند که به خوبی گویای تیپ یک موتورسوار واقعی بود. اگرچه چرم‌ها قبل از جنگ پوشیده می‌شدند و برند آیریوینگ شات مدتی بود که کت‌های چرمی خود را تولید می‌کرد، اما عموما ترکیب شلوار و کت چرمی یک لباس تقریبا رسمی همانند کت‌شلوار به حساب می‌آمد. به طرز جالبی، این کاپشن‌های چرمی خلبانی توسط کهنه سربازان به لباسی برای موتورسواری بدل شد. کاپشن‌های خلبانی که طی سال‌ها پرواز شکست خورده بودند و اغلب با شخصیت‌های کارتونی یا پین‌آپ نقاشی می‌شدند، قوانین بازی را به کلی تغییر دادند و همین شد که پس از جنگ، کت‌های چرمی بر تن مردان بیشتر به سبک مارلون براندو دیده می‌شد تا یک مدل اتوکشیده درکاتالوگ‌ها و مجلات فشن. (پین به نقاشی‌خانم‌هایی می‌گویند که بر روی دیوارها نصب میشد. در واقع پین اپ از ترکیب دو کلمه پین، به معنی سوزن و آپ، به معنای بالا می‌آید که میتواند به طور لغوی معنی این را بدهد که چیزی بر جایی پونز یا نصب شده است.) شات نیویورک (Schott Bros) یک شرکت تولیدی لباس آمریکایی است که در آن واقع شده است شهر نیویورک. این شرکت در سال 1913 توسط برادران ایروینگ و جک شات تاسیس شد. Schott NYC اولین شرکتی بود که شرکت زیپ روی کت و آنها کلاسیک را خلق کردند کاپشن موتور سیکلت پرفکتو، که توسط فیلم هایی مانند اون یکی وحشیه (1953) این شرکت لباس هایی را برای نیروهای مسلح ایالات متحده در حین جنگ جهانی دوم و بعداً نیز برای اجرای قانون آمریکا  Schott NYC هنوز متعلق به خانواده Schott است و هنوز هم بسیاری از لباس­­های طراحی آنها را در ایالات متحده تولید می کند.

جنگ جهانی دوم چگونه سر از باشگاه‌های موتورسواری درآورد؟

جنگ جهانی دوم بزرگترین گردهم‌آیی مردان آمریکایی در تاریخ را رقم زد. جنگ، میلیون‌ها مرد را به طور یکسان و برابر و به روش‌هایی بی‌سابقه و در محیطی خارج از مرزهای کشور، در کنار یکدیگر و تعامل با هم قرار داد. زمانی که جنگ تمام شد، دولت آمریکا تمام تلاش خود را کرد تا آنها را به سمت مشاغل و زندگی‌هایی مسئولانه و سازنده سوق دهد اما تغییر عجیبی در آمریکای پس از جنگ رخ داده بود، جایی که مردان از معاشرت زیاد در خارج از محل کار یا دانشگاه اجتناب می‌کردند. از کهنه سربازان انتظار می­رفت ازدواج کنند، بچه دار شوند، کت و شلوارهای خاکستری خود را به سبک کلاسیک آمریکایی بپوشند و رام و آرام زندگی کنند.

به طور طبیعی، سربازان سابق با داستانی مشترک به سمت یکدیگر کشیده شدند تا غمخوار یکدیگر باشند و به آرامی از آسیب‌های روحی آن دوران رهایی یابند؛ بسیاری از آنها باشگاه‌های موتورسواری را به عنوان راه خروج از اجتماعی که تحملش را نداشتند انتخاب کردند و بدین شکل تلاش می‌کردند از علائم PTSD فرار کنند، اما حرکات آنها به دقت تحت نظارت بود.

دلایل متعددی وجود دارد که چرا تشکیلات اصلی این گروه‌ها را دلسرد و طرد کرد، اما یکی از مهم ترین آنها انتشار گزارش کینزی در اواخر دهه ۱۹۴۰ بود. گزارش کینزی، اگرچه اکنون عمیقاً ناقص و غیرقابل استناد تلقی میشود، یکی از اولین بحث‌های گسترده در مورد تمایلات جنسی در آمریکا بود و در کتاب «رفتار جنسی در مرد انسانی» این امر را اینگونه نشان داد که تقریباً یک سوم از مصاحبه شوندگان تجربه‌ی همجنس‌گرایی داشته‌اند. رویکرد «نپرس و نگو» در آمریکا در خصوص مساله‌ی همجنس‌گرایی مانع از هرگونه بحث جدی در این مورد شد و مقامات شروع به بررسی دقیق و بدگمانی بیشتری به تعاملات مردان در این باشگاه‌ها نمودند.

شورش هالیستر بر روی هارلی دیویدسون 1947

ک رویداد که قبلاً تحت نظارت و کنترل برگزار می‌شد، فرهنگ باشگاه‌های موتورسیکلت آمریکایی را برای همیشه تغییر داد: شورش هالیستر در سال 1947. شهر کوچک کالیفرنیا از دهه 1930 میزبان «تور کولی» سالانه‌ای بود که توسط AMA برگزار می‌گردید، اما در طول جنگ این رویداد لغو شده بود. سال 1947 اولین سال برگزاری این برنامه بعد از پایان جنگ بود و میزان مشارکت بسیار بیشتر از حد انتظار بود.

شورش هالیستر که به نام تهاجم هالیستر نیز شناخته می شود، رویدادی بود که در رالی موتورسیکلت سواران آمریکایی(AMA) که توسط انجمن موتورسواران آمریکایی (AMA) در هالیستر، کالیفرنیا از 3 تا 6 ژوئیه 1947 تحریم شده بود، رخ داد.

موتورسواران زیادی بیش از حد انتظار برای تماشای رالی های سالانه و همچنین برای معاشرت و نوشیدن مشروب به شهر کوچک سرازیر شدند. چند نفر از موتورسواران در شهر غوغا کردند.

 4000 موتورسوار به دهکده بیابانی عجیب و غریبی وارد شدند و در حالی که مست بودند، پلیس هفت نفره‌ی شهر را خلع سلاح کردند. با وجود اینکه هیچ جنایت جدی و یا جراحت بزرگی در کار نبود، اما مقاله ای در مجله  Life به سرعت این واقعه را در کل کشور به رویدادی جنجالی بدل کرد، تا اندازه‌ای که در سال 1953، فیلم The Wild  One این وقایع را به عنوان تجمعی از جنایتکاران و افراد منحط نمایش داد.

این حادثه که پس از آن به عنوان شورش هالیستر شناخته شد، توسط مطبوعات با گزارش هایی مبنی بر “تسخیر شهر” توسط موتور سواران و “هیاهو” در هالیستر هیجانی شد. [5] قوی‌ترین نمایشنامه‌سازی این رویداد، عکس مرد مستی بود که روی موتورسیکلت نشسته بود، که احتمالاً توسط عکاس با احاطه کردن صحنه با بطری‌های آبجو دور انداخته شده بود. در مجله لایف منتشر شد و توجه ملی و نظر منفی را به این رویداد جلب کرد. شورش هالیستر به ایجاد وجهه دوچرخه سوار یاغی کمک کرد.

دورنمای همه چیز زمانی برای همیشه تغییر کرد که AMA بعد از حادثه هالیستر مقاله‌ای در مجله خود نوشت، آنها اعلام کردند که 99٪ از اعضای آنها شهروندان قانونمند و فقط 1٪ قانون‌شکن هستند. این موضوع باعث پیدایش گروه موتور سیکلت یا یک در صد خارج از قانون Outlaw شد.

قانون‌شکنان یک درصدی:  1%

عواقب ناشی از شورش هالیستر، که در واقع اصلا اتفاق بزرگ و فاجعه باری نبود، موجب پیدایش فرهنگ بسیار خشن‌تر یک درصدی شد که به نوبه‌ی خود باعث ایجاد باندهای جنایتکار موتورسیکلت شد. در بسیاری از عکس‌های جلیقه چرمی موتورسواری وصله الماسی دیده می‌شود که سمت چپ سینه‌شان وصل می‌شد. این لوگوی بدنام گروه ۱٪ بود و بدین معنی که صاحب جلیقه هم عضوی از گروه‌های قانون‌شکن است. غوغا پس از تور کولی‌ها در هالیستر باعث شد که باشگاه‌های موتور سیکلت به دو گروه بزرگ تقسیم شوند، گروه 99درصد‌ها که به طور رسمی توسط AMA به رسمیت شناخته شده بودند و اجازه شرکت در رویدادهای آن‌ها را داشتند و گروه یک‌درصدها که اجازه حضور پیدا نمی‌کردند. این تقسیم جدید سیستم پیچیده‌تری برای علامت‌گذاری در لباس‌ها ایجاد کرد که به آن خواهم پرداخت.

آیا گروه یک‌درصدی هنوز واقعا یک درصد است؟

در حال حاضر این گروه دیگر همچون سابق نیست و فرهنگش به میزان زیادی تغییر کرده است. در بسیاری از دوران اوج این باندهای قانون شکن، ساختار پیچیده و جزیره‌ای گروه از پیوستن افراد و خون جدید جلوگیری می‌کرد و این امر تولیدمثل و ادامه‌ی نسل خانواده را با مشکل مواجه نمود. گروه‌هایی که باقی مانده‌اند ارتباط کمتری با فعالیت‌های مجرمانه دارند، بیشتر به این دلیل که صفوف این گروه‌ها دیگر پر از مجرمان نیست و بسیاری از آنها مشاغل خوبی دارند که شاید هم برایشان ضروری باشد چون یک موتور هارلی دیویدسون جدید می‌تواند تا ۴۰۰۰۰ دلار قیمت داشته باشد. ( البته بسیاری از چارترهای کلابهای بزرگ موتورسوای اعمال خلاف قانون را به صورت هوشمندانه و بدون باقی گذاشتن رد برای پلیس مبارزه با جرائم الکل تنباکو اسلحه گرم و مواد منفجره  ATF و FDA اداره تحقیقات جنایی سازمان غذا و داروی ایالات متحده FATD پولشویی و سایر پلیس های فدرال آمریکا انجام می دهند.)

با این حال، احتمالاً بهترین کار این است که از سواری با جلیقه چرم موتور سواری و نوع برشی که شبیه هر یک از گروه های یک درصدی است، اجتناب کنید.

تیراندازی بین پنج باند موتورسواری رقیب در شهر واکوی تگزاس در همین سال ۲۰۱۵، ۹ کشته و ۱۸ زخمی برجای گذاشت.  علیرغم گذشته‌ی تلخ و خشونت آمیز آن، رنگ های گروه یک درصدی و کلوپ‌ها تأثیر عمیقی بر سبک و فرهنگ پاپ در آمریکا و خارج از آن گذاشته است.