مروری بر خرده فرهنگ موتورسواری آمریکا

(قسمت 2) 

گردآوری و ترجمه:زهرا یوسفی چایجان 

اولین بانوی موتور سوار سبک کروز و چاپر در ایران – 1397

 باشگاه موتورسواری خارج از قانون : MC         Motorcycle club   

یک خرده فرهنگ موتورسیکلت است که ریشه‌هایش به جامعه آمریکای بلافاصله بعد از جنگ جهانی دوم است بر می‌گردد. این خرده فرهنگ بر استفاده از موتورسیکلت‌های کروزر به طور خاص هارلی- دیویدسن و چاپر ­­های کاستوم و شخصی سازی شده ( برند ایندین و در برخی موارد دیده شده در دهه ی 60 و 70 میلادی تریُمف و حتی برندهای شرقی ) بوده و ایده‌آل‌هایی چون آزادی، برادری، وفاداری به گروه موتورسواری و عدم پایبندی به برخی فرهنگ ها جریان اصلی و تأکید شده است.

کات  vest  جلیقه  ,اجزا ، پچ

(Now you are dirty enough, now you are Crazy enough –Leon Rippy as virgil) beyond the law 1991

در دوره پس از جنگ، حتی قبل از اینکه کلوپ‌های قانون‌شکن از به اصطلاح فامیلی کلاب “باشگاه‌های خانوادگی” جدا شوند، بایکر ها شروع به پوشیدن جلیقه‌های بریده‌ای به نام “کات” و چسباندن “رنگ” گروه‌های خود به آن‌ها کرده بودند، وصله‌هایی که نشانگر وفاداری آنها به گروهشان بود. اوایل این برش‌ها روی کت‌های جین داده شد، سپس چرم، و در نهایت هم که جلیقه‌های بدون آستین دوخته و تولید شدند. استفاده از جلیقه‌های جین به نظر منطقی می‌آمد و حتی می‌توانست در تابستان که پوشیدن لباس‌های دیگر گرم و غیرممکن بود، اندک محافظتی هم ایجاد کند اما جلیقه‌ها زمانی شکل نمادین پیدا کردند که با تکه لباس‌های دیگر یا علامت و رنگ‌های خاص تزیین شدند.

طرح‌های محبوب موتورسواران به تدریج از جین به چرم

اگرچه جنس کات‌ها با گذشت زمان تغییر کرد و به تدریج از جین به چرم تبدیل شد که البته کاربردی و ایمن‌تر هم بودند، اما مهم‌ترین عنصر در مدل‌های گوناگون جلیقه چرم موتور سواری، رنگ آنها بود. کلوپ‌های خانوادگی که توسط AMA تأیید شده بودند، معمولاً رنگ‌هایی روی برش‌های خود داشتند، اما اغلب به شکل یک تکه‌ی بزرگ بود که تمام پشت جلیقه را می‌گرفت. با این حال، گروه‌های غیرقانونی رنگ‌های خود را به سه قسمت تقسیم می‌کردند:

یک لوگو در مرکز و پشت جلیقه که کلوپ آنها را مشخص می‌کرد و دو نوشته درون یک کمان خمیده که نام گروه و منطقه تحت سلطه‌ی آنها را نشان می‌داد. جلوی جلیقه نام مستعار موتورسوار و همچنین رتبه‌ی او، در صورتی که یکی از اعضای ارشد گروه بود، نوشته می‌شد.

اعضای غیرعضو که معمولا گروه‌های حمایتی یا فن بودند، اجازه داشتند رنگ‌های باشگاه اصلی خود را بپوشند، اما هرگز مجاز به استفاده از نشان نبودند و اگر یکی از اعضای پشتیبانی، آرم گروه اصلی را بر روی لباس خود درج می‌کرد، ممکن بود با مشکلی جدی مواجه شود. علامت الماس یک درصدی نیز تنها محدود به اعضای تمام رنگی گروه های اصلی قانون‌شکن بود و نباید توسط باشگاه­ها یا گروه­های خاص دیگر پوشیده می‌شد. اگرچه ممکن است ظاهر قضیه جذاب باشد، اما جنبه تاریک­تری برای گروه موتورسیکلت Outlaw متصور است. اکثر باشگاه­های یک درصدی نوعی ارتباط جنایی دارند و اکثریت اعضایشان کاملاً سفیدپوست هستند و عموماً تمایلات نژادپرستانه و برتری طلبانه نسبت به رنگین‌پوستان دارند.

رنگ‌ها نشانه‌هایی هستند که توسط اعضای باشگاه موتور سیکلت بر روی جلیقه‌های بریده برای شناسایی عضویت در باشگاه و محل منطقه‌ای خود پوشیده می‌شوند. پچ های باشگاهی از دهه 1960 توسط بسیاری از گروه های مختلف پوشیده شده است. بسیاری آنها را نمادی از نخبگان در میان موتورسواران می دانند و این سبک به طور گسترده توسط خرده فرهنگ های دیگر کپی شده و تجاری شده است. رنگ‌ها نشان‌دهنده «نشانگرهای مهم اجتماعی شدن» اعضای جدید در کلوپ‌ها، رتبه‌بندی و ارائه نماد غالب هویت در نظر گرفته می‌شوند و با نمادگرایی مرتبط مشخص می‌شوند.[4][5] آنها می توانند تکه های گلدوزی شده باشند که بر روی لباس دوخته شده یا با شابلون در رنگ آمیزی شده باشند، نماد اصلی پشت علامت یا آرم باشگاه است و به طور کلی در مالکیت باشگاه باقی می ماند. پوشیدن چنین لباس هایی به عنوان “رنگ های پرواز” نامیده می شود. این اصطلاح ریشه در تاریخ نظامی دارد و از رنگ های هنگ سرچشمه می گیرد.

رنگ‌ها رتبه‌بندی اعضای باشگاه را از اعضای جدید، تا «پرپکتیو» تا اعضای کامل معروف به «دارنده‌های پچ» را مشخص می‌کنند و معمولاً به دلیل شکل منحنی، از یک نشان محیطی بالا و پایین به نام راکر تشکیل می‌شوند.[7] با راکر بالا که نام باشگاه را نشان می‌دهد، راکر پایینی مکان یا قلمرو را نشان می‌دهد، و لوگوی مرکزی نشان باشگاه، با نشان چهارم کوچک‌تر که حروف اول “MC” را نشان می‌دهد به معنای “باشگاه موتور سیکلت” است.

نشان‌ها برای ایجاد پیوند اجتماعی و مرزها استفاده می‌شوند و به طور کلی به باشگاه‌های درگیر تعلق دارند تا فردی که آنها را می‌پوشد. پوشیدن آنها اغلب می‌تواند منجر به رد خدمت افراد در مشاغل و بارهای مرتبط شود، [8] و برخی از موتور‌سراها برای کاهش درگیری، سیاست «بدون رنگ» دارند. ادعای قلمرو با پوشیدن یک راکر پایین می‌تواند منجر به درگیری خشونت‌آمیز با باشگاه رقیب شود، مانند تیراندازی Waco در سال 2015، که تا حدی ناشی از یک باشگاه با پوشیدن یک راکر پایین “تگزاس” بود.بسیاری از موتورسوارانی که رنگ می پوشند، از باشگاه های موتورسواری «خانوادگی» هستند که توسط انجمن موتورسواران آمریکا اجاره شده اند و برای متمایز شدن از سه تکه موتور سواران غیرقانونی، وصله های یک تکه می پوشند. اینها معمولاً یک مکان سرزمینی را بیان نمی کنند. سازنده موتور سیکلت هارلی دیویدسون به طور مشخص این سبک را در تلاش های برندسازی و جامعه سازی خود، گروه صاحبان هارلی، اتخاذ کرد.

پچِ یک درصد

برخی از باشگاه های موتور سیکلت غیرقانونی را می توان با یک پچ “1٪” که روی رنگ ها پوشیده شده است متمایز کرد. گفته می شود که این به نظر انجمن موتورسواران آمریکا (AMA) اشاره می کند که 99٪ از موتورسواران شهروندان قانونمند بودند، که به این معنی است که یک درصد آخر آنها قانون شکن بودند.

اظهار نظر ادعایی AMA، که ظاهراً پاسخی به شورش هالیستر در سال 1947 است، [27][28] توسط AMA رد می‌شود، که ادعا می‌کند هیچ سابقه‌ای از چنین بیانیه‌ای برای مطبوعات ندارد و این داستان نقل قول اشتباهی است

چه نقل قول اصلی درست باشد یا نه، پچ “1%” فقط توسط باشگاه هایی که در جرم و جنایت غوطه ور هستند استفاده می شود.[

وصله الماس 1٪ اغلب توسط باشگاه قانون شکن غالب در یک منطقه یا قلمرو پوشیده می شود. پوشیدن وصله الماس 1% در حالی که عضوی از سازمان غالب نیستید، ممکن است هنگام مشاهده توجه آنها را جلب کند.

پچ های دیگر

سایر وصله ها ممکن است توسط اعضا استفاده شود، از جمله عبارات و نمادها. سبک یا معنای این وصله های دیگر می تواند بین باشگاه ها متفاوت باشد. برخی از آن‌ها، مانند وصله جمجمه و استخوان‌های متقاطع، یا شعار «به تعداد کمی احترام بگذار، از هیچ‌کدام نترس»، در برخی باشگاه‌ها توسط اعضایی که از طرف باشگاه مرتکب قتل یا سایر اعمال خشونت‌آمیز می‌شوند، استفاده می‌شوند.

بال‌ها یا بال‌های موتور‌سواری نیز وجود دارند که چیزی مانند بال‌های پرش یا بال‌های خلبان به دست می‌آیند، اما با معانی مختلف رنگ‌بندی شده، به عنوان مثال. در برخی باشگاه‌ها گفته می‌شود که عضوی که با زن مبتلا به بیماری مقاربتی رابطه جنسی داشته است، می‌تواند بال‌های سبز بپوشد. همچنین پیشنهاد شده است که این تعاریف حقه‌ای هستند که قصد دارند افراد خارج از دنیای موتور‌سواری یاغی را احمق کنند و همچنین در خدمت هدف برانگیختن خشم در میان عموم و مقامات محافظه‌کار باشند.

اغلب، وصله های اضافی ممکن است شامل نمادهایی مانند استفاده از صلیب آهنی، صلیب شکسته نازی ها، نشان سیگ رون شوتزستافل یا توتنکوپف باشد. اینها ممکن است نشان دهنده همدردی نازی ها نباشد، اما بیانگر رد کامل محدودیت های اجتماعی توسط موتور سوار یاغی و تمایل به ارزش شوک در میان کسانی است که نمی توانند راه موتور سواری را درک کنند.

حالی که سازمان ها ممکن است متفاوت باشند، سازمان داخلی معمولی یک باشگاه موتور سواری متشکل از رئیس، معاون رئیس جمهور، خزانه دار، منشی، کاپیتان جاده، و گروهبان (که گاهی اوقات به عنوان مجری شناخته می شود) است. گروه‌های محلی یک MC بزرگ، منشور نامیده می‌شوند و اولین چارتری که برای یک MC ایجاد شد، منشور مادر نامیده می‌شود. رئیس بخش مادر به عنوان رئیس کل MC خدمت می کند و خط مشی باشگاه را در مورد مسائل مختلف تعیین می کند.

باشگاه‌های بزرگ‌تر موتور سیکلت اغلب املاک و مستغلات را برای استفاده به عنوان یک باشگاه یا مجتمع خصوصی به دست می‌آورند.

برخی از باشگاه‌های «موتور‌سواری» فرآیندی را به کار می‌گیرند که به موجب آن اعضا باید چندین مرحله مانند «دوست کلوپ»، «هنگ دور» و «آینده» را در مسیر تبدیل شدن به پچ کامل‌ بگذرانند (به توضیح «پچ کردن» در زیر مراجعه کنید.) اعضا. مراحل واقعی و فرآیند عضویت می تواند و اغلب از باشگاهی به باشگاه دیگر متفاوت است. غالباً، یک فرد باید رأی عضویت را بدهد و تا حدی با باشگاه وفاداری کند. برخی از باشگاه ها دارای یک وصله یا پچ چوبی منحصر به فرد (برش یا تاپ راکر) هستند که با عبارت MC مزین شده است که روی جلیقه سوارکار پوشیده می­شود، که به عنوان کوته شناخته می شود.

در این باشگاه‌ها، ممکن است مقداری گیج‌سازی در مراحل اولیه رخ دهد (یعنی دور زدن، جست‌وجو) از انجام اجباری وظایف پست برای اعضای کامل پچ تا شوخی‌های نادر، و در موارد نادر با برخی از باشگاه‌های موتور سیکلت غیرقانونی. اعمال خشونت آمیز. در طول این مدت، مشتری ممکن است نام باشگاه را در پشت جلیقه خود بپوشد، اما آرم کامل را نه، اگرچه این روش ممکن است از باشگاهی به باشگاه دیگر متفاوت باشد. برای تبدیل شدن به یک عضو کامل، بالقوه یا تاییدیه باید توسط بقیه اعضای کامل باشگاه رای داده شود. پذیرش موفقیت‌آمیز معمولاً به بیش از یک اکثریت ساده نیاز دارد و برخی از باشگاه‌ها ممکن است با یک رای مخالف، یک احتمال یا حکم مشروط را رد کنند. یک مقدمه رسمی دنبال می­شود که در آن عضو جدید وفاداری خود را به باشگاه و اعضای آن تأیید می­کند. سپس وصله لوگوی نهایی اعطا می­شود. اعضای کامل اغلب به عنوان “عضو فول پچ – پچ کامل” یا “پچ دارندگان” نامیده می­شوند و مرحله دستیابی به عضویت کامل را می توان “پچ شدن” نامید.

توضیحات تصویری فارسی و لاتین پچ ها و جای آنها بر روی جلیقه موتورسواران چاپر و کروز :

Though many motorcycle clubs wear the three-piece patch arrangement, this is not necessarily an indication that a club is an outlaw motorcycle club. Law enforcement agencies have confiscated colors and other club paraphernalia of these types of clubs when they raid a clubhouse or the home of a MC member, and they often display these items at press conferences.^[24] These items are then used at trial to support prosecution assertions that MC members perform criminal acts on behalf of their club. Courts have found that the probative value of such items is far outweighed by their unfairly prejudicial effects on the defense