سامانه تعلیق هیدرولیک در صندوق عقب یک اولدزموبیل، دارای ۱۲ باتری و ۴ پمپ هیدرولیک. این سامانه برای پرش‌های مکرر راه اندازی شده‌است، در حالی که یک‌کم سواری که برای کروز طراحی شده‌است معمولاً از باتری‌ها و پمپ‌های کمتری استفاده می‌کند.

درسال۱۹۵۸ شورولت ایمپالا ظهور کرد که دارای یک قاب X شکل بود که برای پایین آوردن و اصلاح با هیدرولیک کاملاً مناسب بود قاب استاندارد از نوع محیطی رها شد و با واحدی با ریل‌هایی که به شکل “X” کشیده شده بود جایگزین شد. شورولت ادعا کرد که قاب جدید استحکام پیچشی بیشتری را ارائه می‌دهد و امکان قرارگیری کمتر از محفظه سرنشین را فراهم می‌کند. این یک مرحله انتقالی بین ساخت قاب محیطی سنتی و بدنه/شاسی کاملاً متحد شده بعدی بود، ساختار بدنه در پانل‌های راکر و فایروال تقویت شد. این قاب به اندازه یک قاب محیطی سنتی در محافظت از ساختار داخلی در تصادفات برخورد جانبی مؤثر نبود. نسل پنجم شورلت ایمپالا : Chevrolet Impala  خودرویی است که در سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۶ در آرلینگتون، تگزاس و اوشاوا تولید شده‌است.

بینسال‌های۱۹۶۰و۱۹۷۵،سفارشی‌سازان،فریم‌های GM X، هیدرولیک و تکنیک‌های ایربراشینگ را برای ایجاد سبک مدرن لورایدر تطبیق داده و اصلاح کردند. لورایدینگ در کنار جنبش چیکانو در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ رشد کرد.

در ابتدا، لورایدرها فقط در مکان‌هایی مانند لس آنجلس دیده می‌شد، به خصوص در دهه ۱۹۷۰ در بلوار Whittier وقتی که lowriding به اوج خود رسید. Whittier یک خیابان تجاری وسیع بود که از دیوار شهر در لس آنجلس، کالیفرنیا عبور می‌کرد. در طول دهه ۱۹۷۰، فرهنگ در سراسر دره مرکزی و مناطق سن خوزه کالیفرنیا گسترش یافت، با انتشار آهنگ R&B ” Low Rider ” توسط War، و ایجاد کلوپ‌های کم سوار مانند Carnales Unidos در سال ۱۹۷۵ و گسترش بیشتری یافت. با انتشار مجلهLowRider  توسط دانشجویان ایالتی سن خوزه در سال 1977.در اوج خود در سال ۱۹۸۸، مجله Low Rider فروش ماهانه بیش از ۶۰٬۰۰۰ نسخه داشت. لورایدرها در سال ۱۹۷۹ در فیلم “شب‌های بلوار” به نمایش درآمد که برخی آن را به دلیل ارتباط دادن فرهنگ پایین سواری با باندهای خیابانی سرزنش کردند. صحنه پایین سواری با فرهنگ‌های مختلف شرکت کننده، ساخت وسایل نقلیه و سبک‌های بصری متنوع است. شهر اسپانیولا، نیومکزیکو به کانونی برای کم سواران خارج از کالیفرنیا تبدیل شد

ژاپن

فرهنگ Lowriding به ژاپن نیز گسترش یافته‌است

جونیچی شیمودایرا به واردات و فروش این خودروها از طریق تجارت خود، جاده پارادایس ادامه می‌دهد. گسترش فرهنگ لورایدر و شهرت جاده پارادایس حتی توجه اد راث را به خود جلب کرد که به دلیل ایجاد اتومبیل‌های سفارشی مانند هات راد و یک چهره برجسته در Kustom Kulture  مشهور است از زمان معرفی کم رایدرها در ژاپن و ظهور کم رایدرها در ژاپن در سال ۲۰۰۱، تخمین زده می‌شود که هنوز ۲۰۰ باشگاه خودرویی مرتبط با صحنه پایین‌رایدر وجود دارد که هنوز هم تا به امروز فعال هستند.

در فرهنگ عامه

در دهه ۱۹۹۰، کم سواران به شدت با فرهنگ هیپ هاپ و جی فانک ساحل غربی مرتبط شدند. مک ۱۰، دکتر دره، اسنوپ داگ، گیم، Warren G، South Central Cartel، ایزی–ئی، Above the Law و جان سینا در یک موزیک ویدیوی “Right Now”در میان سایرین، لورایدر بازان را به‌طور برجسته در موزیک ویدیوهای خود نشان دادند.

فرهنگ چیکانو :

درک جنبش چیکانو، مستلزم فهمی از گذشته است.

این عبارت را اغلب در میان امریکایی‌های مکزیکی‌تبار می‌توان شنید که «ما از مرز عبور نکردیم، مرز از ما عبور کرد».

این جمله، به «معاهدۀ گوادالوپه ایدالگو» سال 1848، اشاره دارد که به جنگ ایالات‌متحده و مکزیک پایان داد و بخش عمده‌ای از جنوب ‌شرق را در ازای 15 میلیون دلار، به دولت ایالات‌متحده واگذار کرد. این معاهده، حقوق مهاجران مکزیکی مستقر در این منطقه را تضمین می‌کرد، پس از یک‌سال به آن‌ها شهروندی ایالات‌متحده می‌بخشید و حق مالکیت‌شان را به رسمیت می‌شناخت. بااین‌حال، سنای امریکا؛ معاهده را بدون پاره‌ای بازنگری‌ها تصویب نکرد. مجلس سنا، موادی را که واگذاری‌های زمین در گذشته را به رسمیت می‌شناخت، حذف کرد و جمله‌بندی موادی را که برای اعطای شهروندی، موعد زمانی تعیین کرده بودند، تغییر داد. نتیجه این کار، خلع ید مکزیکی‌ها از زمین‌هایشان، سلب حق‌ رأی و حق مشارکت‌شان در فرایند سیاسی و نهادینه‌شدن بیش از یک سده تبعیض و نابرابری بود.

چیکانو (شکل مردانه) یا چیکانا (شکل زنانه) یک هویت قومی برای آمریکایی‌های مکزیکی است که تصوری غیرانگلویی از خود دارند و از اصل و نسب بومی مکزیکی خود استقبال می‌کنند و Chicano در اصل یک توهین طبقاتی و نژادپرستانه بود که برای مکزیکی‌های کم درآمد استفاده می‌شد که مجدداً در دهه 1940 در میان جوانانی که به خرده فرهنگ پاچوکو و پاچوکا تعلق داشتند، احیا شد.

دردهه 1960، چیکانو به طور گسترده ای در ایجاد جنبشی به سمت توانمندسازی سیاسی، همبستگی قومی و غرور به داشتن تبار بومی (با استفاده از زبان یا اسامی ناهواتل) به طور گسترده مورد بازپس گیری قرار گرفت.Chicano معنای خود را جدا از هویت آمریکایی مکزیکی توسعه داد. جوانان در باریوس، جذبه فرهنگی را در جریان اصلی فرهنگ آمریکایی رد کردند و هویت و جهان بینی خود را به عنوان شکلی از توانمندسازی و مقاومت پذیرفتند. جامعه یک جنبش سیاسی و فرهنگی مستقل را ایجاد کرد که گاهی در کنار جنبش قدرت سیاه کار میکرد. جنبش چیکانو در اواسط دهه 1970 در نتیجه فشارهای خارجی و داخلی دچار تزلزل شد. ال پاسو، محله چیکانو (1972) بود.  فمینیست های شیکانا به تبعیض شغلی، نژادپرستی محیطی، مراقبت های بهداشتی، خشونت جنسی، و استثمار در جوامع خود و در همبستگی با جهان سوم پرداختند. شیکاناس برای “آزادی کل مردمش” تلاش کرد. نه برای ظلم به مردان، بلکه شریک برابر در جنبش.Xicaisma ، که توسط Ana Castillo در سال 1994 ابداع شد، از Chicana/os خواست تا “زنانه رها شده را دوباره وارد آگاهی ما کند“، تا ریشه‌های بومی خود را بپذیریم و از حاکمیت بومی حمایت کنیم. هویت بر اساس آگاهی بومی و استعماری، بیان فرهنگی، مقاومت در برابر اصالت‌گرایی، دفاع از مهاجران و حقوق زنان و افراد دگرباش تجدید شد. در دهه 2000، سنت های قبلی ضد امپریالیسم در جنبش چیکانو گسترش یافت.